- مفهوم سند مالکیت

سند در لغت به معنای "آنچه بدان اعتماد کننده^[1]"،  آمده است حقوقدانان نیز از این معنا دور نشده و سند را "هر تکیه گاه و راهنمای مورد اعتماد^[2]" دانسته اند که می تواند اعتقاد دیگران را به درستی جلب نماید. حقوقدانان در بیان مفهوم سند برای آن سه معناذکر کرده اند:

1-             مفهوم عام سند: به معنای هر تکیه گاه و راهنمای مورد اعتماد است مثال "فلان حدیث دارای سند معتبر است"

2-             مفهوم خاص سند : هر نوشته ای که قبل استناد باشد مانند متن قوانین.

3-             مفهوم اخض و اصطلاحی سند : در معنی اخص یا اصطلاح حقوقی سند عبارت است از " هر نوشته ای  که در مقام دعوا یا دفاع استناد باشد "^[3] و این همان چیزی است که در بند 2 ماده 1258 قانون مدنی تحت عنوان اسناد کتبی جزء دلایل اثبات دعوا و مهمترین دلیل اثباتی احصا شده و با قید "کتبی بودن"از مفهوم عام سند جدا گردیده است.

1-2-1-1 تعریف سند

قانون مدنی اسناد را به دو دسته عادی و رسمی ِتقسیم نموده است (ماده 1286 ق.م) البته در اینجافقط با اسناد رسمی روبرو بوده و به تعریف آن می پردازیم در تعریف اصطلاحی  سند رسمی گفته شده نوشته ای است که به وسیله یکی از مامورین دولتی در حدود صلاحیت آنها بر طبق مقررات مربوط تنظیم می شود.

1-2-1-2 سند رسمی

1-2-1-2-1 نظر قانون مدنی

در قانون مدنی تعریف صریح و روشنی از سند رسمی نشده است.

ماده 1284 قانون مدنی در تعریف سند می گوید: هرنوشته ای که در مقام دعوی یا دفاع قابل استناد باشد همچنین در ماده 1287 قانون مدنیمصادیق آن احصا شده که عبارتند از:

1- اسنادی که در اداره ثبت به ثبت رسیده باشد.

2- در دفاتر اسناد رسمی به ثبت رسیده باشد.

3- نزد ماموریت رسمی تنظیم شده باشد.