فهرست مطالب

مقدمه

بازار های گیلان

الف:بازار های دائمی

ب:بازار های هفتگی

ج:روز بازار

شهر رشت

موقعیت طبیعی شهر رشت

دسترسی های شهر رشت و بازار آن

مسجد جامع کاسه فروشان

مسجد امام حسن مجتبی

مسجد و مقبره آقا سید ابراهیم

مسجد صفی

مسجد بادی الله

کتابخانه ملی از شاخصه های اطراف بازار

ساختمان پستخانه قدیمی

ساختمان شهرداری رشت

ساختمان استانداری قدیم

تاريخچه بازار رشت

راه های اصلی ارتباطی

دوره صفویه

دوره قاجار

دوره پهلوی

در زمان حال

اماکن مذهبی و سیاسی

ساختار فضایی – کالبدی رشت

محدوده بازار رشت (نقشه طرح تفضیلی)

بازار در شهر های اسلامی

تفاوت های بازار رشت با دیگر بازار های ایران

زوایایی ازبازار رشت

تاریخچه محدوده بازار

راسته های بازار رشت

شاخصه های اصلی بازار رشت

راسته ماهی فروشان

چهار سوق میدان

راسته میخ فروشان

محدوده کاروانسراها

بازار میوه وتره بار

راسته حلبی سازان

راسته سمسار ها

راسته بلور فروشان

راسته زرگران

کاروانسرا های بازار رشت

سردرهای ورودی

ساختمان اولین تلگرافخانه رشت

بازار رضا

ورودی های بازار از نقاط مختلف

منابع

مقدمه

بازار مهمترين محور ارتباطی و فضای شهری در شهر های ايرانی در گذشته به شمار آمده است زیرا بازار های اصلی و دائمی در هر شهر به طور معمول در امتداد مهمترين راه و محور شهری که از يک دروازه شروع می شد و تا مرکز شهر ادامه می يافت ، شکل می گرفت.

به عبارت دیگر در وهله نخست يک راه اصلی و پرتردد وجود داشت که فضا های تجاری و گاه توليدی در کنار آن تشکيل می شدند و به تدريج بازار پديد آمد . شکل گيری تدريجی بازار به اين علت بود که بيشتر شهر های ايرانی از توسعه يک روستا پديد آمدند و تنها تعداد انگشت شماری از شهر ها به صورت طراحی شده ساخته می شدند.

پيشينه تاريخی بازار ها به چند هزار سال پيش از ميلاد می رسد . خصوصيات کالبدی بازار های دائمی و سر پوشيده به گونه ای بود که فضای مطلوب و مناسب برای عابران و خريداران پديد می آمد .

به دليل اينکه فضای درون بازار ها در تابستان خنک تر از فضای باز و در زمستان گرم تر باشد ، آن ها را سر پوشيده می ساختند . همچنين عابرين از آزار و گزند آفتاب ، باران ، در امان بودند و به همين دليل بود که گاه مردم بخشی از ساعات خود را برای گذراندن فراغت در بازار می گذراندند .

واژه بازار بسيار کهن است و در برخی از زبانهای کهن ايرانی وجود داشته است زبان فارسی بازار به عنوان اسم مکان به معنی محل خريد و فروش کالاست و در ادبيات فارسی مفهومی وسيع و گسترده دارد و به معنی محل شلوغ و پرازدحام به کار می رود .

از نظر کارکرد اجتماعی بازار مهمترين محور و شاهراه ارتباطی در شهر های قديمی بود و بيشترین آمدو شد شهروندان در آن صورت می گرفت . به عبارت ديگر بازار مهمترين کانال ارتباطی شهر بود که نه تنها مردم ، کالاها و سرمايه ها در آن جريان می يافتند بلکه اطلاعات ، اخبار و آگهی ها نيز از طريق آن به اطلاع شهروندان می رسيد زيرا اطلاع رسانی توسط افراد و به صورت شفاهی انجام می شد .

بازار ها بهترين محل برای انجام مراسم و جشن های ملی و مذهبی به شمار   می آمدند و مردم با آراستن و تزئين بازار ها در آن جا جشن بر پا می کردند به علاوه بر اين مراسم سوگواری و عزاداری نيز در بازار ها بر پا می گرديد و اين نشان می دهد که بازار ها نه تنها در مسائل اقتصادی مردم بلکه در مسائل اجتماعی و فرهنگی آن ها نيز دخيل بودند.